มีกรณีที่ยังเป็นประเด็นกันอยู่ครับ ผมมีพี่สาวที่ต้องการขอความช่วยเหลือเรื่องเกี่ยวกับ โจทย์ทางฝ่ายสามียื่นฟ้องว่าภรรยาไม่ดูแลตน <เรื่องราวเกิดขึันเนื่องจากสามีที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเกิดทุบพลภาพไม่สามารถทำมาหาเลียงชีพได้ ได้ตัดสินใจแยกทางกับทางพี่สาวของผม หาว่าพี่สาวไม่เลี่ยงดู และเกิดความไม่พอใจจึงยื่นเรื่องฟ้องขอทรัพย์สินอันเป็นของตนกลับคืนคือที่ดินจำนวนสองไร่สองตารางวา> จากการยื่นฟ้องดังกล่าวทำให้เกิดการแยกทางกันอย่างถาวร โดยมีการตกลงที่จะหย่าเพื่อแยกทางกัน โดยทางฝ่ายสามีขอที่ดินคืนจากพี่สาวผมจากจำนวนที่กล่าวมาข้างต้น แต่าว่าที่ดินติดจำนองที่ที่ดิน ต้องไปถ่ายคืน ( อันนี้ตกลงกันในชั้นศาลเรียบร้อยแล้วยินยอมกันทั้งสองฝ่ายครับ) แต่แล้วเรื่องกลับตาลปัตรครับ ทางฝ่ายสามียื่นฟ้องร้องเพิ่มโดยไปบอกกับทางศาลว่า ตอนอยู่กับภรรยาไม่ได้รับการเลี้ยงดู โดยที่ศาลไม่ได้นัดไต่สวนทางฝ่ายจำเลยเลย แต่มีแค่โจทย์ไปฟ้องกับทางศาลเพียงอย่างเดียว และจากผลพวงที่เขาไปฟ้องเขากลับเรียกเงินอีกจำนวนหนึ่งแสนบาทเพิ่มบวกกับที่ดินที่ไปไถ่ถอนมา ถึงจะหย่าให้ และขอส่วนแบ่งจากสินสมรสทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นบ้าน (บ้านที่พี่สาวปลูกอยู่บนพื้นที่แม่ผมครับเพราะว่าแม่ยังไม่โอนให้กับพี่สาว) และพร้อมกับรถ ต่างๆ โดยไม่คิดถึงลูกที่อยู่กับภรรยาและต้องคอยเลีั้ยงดู ตอนเนี้ยคดียีดเยื่อและต้องหาเงินหนึ่งแสนบาทมาให้กับอีกฝ่ายเพื่อที่จะจบเรื่องและหย่ากันครับ พี่สาวผมทุกข์มากเลย ไปหาหลักฐานเรื่องการเลี้ยงดูที่ อบต เขาบอกว่าไม่มีประวัติต้นขั้วของสามีทั้งๆที่เวลาจ่ายเงินกับผู้พิการต้องมีการลงบันทึกเอาไว้เป็นหลักฐานอยู่แล้ว (พอดีพี่สาวไม่ได้ถ่ายต้นขั้วเอกสารจากสามีเอาไว้ น่ะครับเลยไม่มีหลักฐานการเลี้ยงดู แต่คนทัังหมู่บ้านเป็นพยานได้ครับ เห็นกันตั้งแต่ยังดีๆอยู่จนพิการ เป็นระยะเวลากว่ายื่สิบหกปี และสามีพิการตั้งแต่ปี 52 ถึงปัจจุบัน และเพิ่งแยกทางไปอยู่ทางบ้านเขาเมื่อไม่กี่เดือนมานี้เอง ถ้าไม่เห็นแก่ตัวเรียกว่าอะไรครับ คนอะไรคิดเอาแต่ได้ ไม่เห็นแก่ลูกเมียเลยครับ จึงอยากขอความเห็นครับว่า ต้องทำอย่างไรดี ้ทางฝ่ายโจทย์บอกว่าไม่ได้เลี้ยงดูเขาเลยตามที่ศาลไกล่เกลี่ยเขาอ้างมา และตอนก่อนแยกทางกันออกจากบ้านไปไม่ได้มีการขับไสไล่ส่งนะครับเขาไปเองเนื่องจากไม่พอใจลูกเมียที่ไม่ให้เงินใช้ เลยไปบอกกับญาติฝ่ายชายว่ามันไม่เลี้ยงดูตัวเอง