อุบัติเหตุ

 หลักการ   ผู้ใดประมาท  ผู้นั้นต้องรับผิด  ถ้าแต่ละฝ่ายมีส่วนประมาท  ก็รับผิดไปตามสัดส่วนที่ตนประมาท  ถ้าประมาทเท่าเทียมกัน อาจจะเรียกร้องจากอีกฝ่ายไม่ได้...

  ผู้ที่ชี้ว่า ใครประมาทอย่างไร  คือนายร้อยเวรเจ้าของคดี  ถ้ามีคดีขึ้นสู่ศาล   ศาลจะรับฟังความเห็นของตำรวจเจ้าของคดี เป็นสำคัญ  เพราะไปตรวจที่เกิดเหตุ  และปฏิบัติงานไปตามหน้าที่...

 เรื่องที่ถามคงสรุปไม่ได้ว่า ใครประมาท ก็ต้องสอบถาม ตำรวจเจ้าของคดี   ความเห็นของตำรวจ ถ้าเห็นว่าไม่ถูกต้อง  ก็สามารถโต้แย้งได้  เช่น นำพยานหลักฐาน หรือภาพวงจรปิดมาหักล้าง ความเห็นนั้น

   ถ้าผู้เสียหายไม่มีส่วนประมาท  ค่าเสียหายที่สามารถเรียกร้องได้  ได้แก่  ค่ารักษาพยาบาล ตามที่จ่ายจริง ค่าขาดประโยชน์ในการทำงาน(เช่น ถ้าเคยทำงานได้ค่าจ้างวันละ 500 บาท การเกิดอบุติเหตุ ทำให้ทำงานไม่ได้ 10 วัน  เป็นเงิน 5,000  บาท ก็เรียกร้องส่วนนี้ได้ เป็นต้น) ค่าเสียหายแก่ร่างกายและจิตใจ บางทีเรียกว่า ค่าทำขวัญ ก็เรียกร้องได้ตามควรแก่กรณี  โดยคำนึงถึงเกียรติแลฐานะ ประกอบกัน...กรณีถูกตัดแขน  คงถือว่า บาดเจ็บสาหัส  คนขับรถฯ  ต้องรับโทษทางอาญาด้วย  คือประมาททำให้ผู้อื่นบาดเจ็บสาหัส มีโทษจำคุก 3 ปี เป็นต้น แต่คนขับก็มักโต้แย้งว่าตนไม่ได้ประมาท  ไม่ต้องรับผิด   ก็ต้องพิสูจน์...

   คดีแบบนี้  ตำรวจมักให้ใช้การเจรจาตกลงค่าเสียกันเอาเอง   ถ้าตกลงกันได้  คดีคงยุติ  ถ้าตกลงกันไม่ได้ ก็คงมีการฟ้องศาล   ศาลก็คงให้มีการไกล่เกลี่ยเจรจากันอีก  ถ้าตกลงกันไม่ได้  ก็ต้องเข้าสู่การพิจารณาของศาล  ซึ่งแต่ละฝ่ายก็มักอ้างว่าตนไม่ได้ประมาท ก็ต้องนำพยานหลักฐานมานำสืบหักล้างกัน ซึ่งคงไม่จบลงง่ายนัก

   เรื่องคู่กรณีไม่ทำ พรบ.  ก็คงมีโทษปรับ   แต่ไม่น่าจะยืนยันว่าเขาเป็นฝ่ายประมาท  ก็ต้องดูข้อเท็จจริงอื่นๆประกอบกัน...การเจรจาชดใช้ค่าเสียหายตามสมควร  น่าจะดีกว่าการมาพิสูจน์ว่า ฝ่ายใดประมาท ด้วยความปรารถนาดี ครับ