การเช่าซื้อ

  เมื่อมีการบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อและคืนรถแก่ไฟแนนซ์แล้ว  จำเลยและผู้ค้ำประกันน่าจะไม่ต้องรับผิดในหนี้ในสัญญาเช่าซื้ออีกต่อไป  มีแนวคำพิพากษาในลักษณะนี้ มากมายหลายฎีกา พอสมควร จะขอยกมาบางส่วน...แต่เรื่องนี้ เป็นความรับผิดในทางแพ่ง  เมื่อถูกฟ้องจะอ้างเพียงคำพิพากษาศาลฎีกาว่า ไม่ต้องรับผิด  เรื่องคงไม่จบลงง่ายๆเช่นนั้น  เมื่อถูกฟ้อง  จำเป็น ต้องยื่นคำให้การต่อสู้เป็นประเด็นไว้ว่า เราไม่ต้องรับผิดอย่างไร  อาจจะต้องให้ทนายความช่วยเหลือ ในการยื่นคำให้การ   หรือไปที่ศาลขอให้มีการไกล่เกลี่ย  น่าจะมีทางออกที่เหมาะที่ควรได้....ถ้านิ่งเฉยไม่ยอมยื่นคำให้การต่อสู้ไว้  อาจจะต้องรับผิดเต็มตามที่ถูกฟ้องได้...ด้วยความปรารถนาดีครับ

แนวคำพิพากษาเทียบเคียง 

ฎีกาที่ 4607/2562

แม้ตามสัญญาเช่าซื้อ ข้อ 12 จะให้สิทธิผู้เช่าซื้อในการบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อเสียเมื่อใดก็ได้ โดยผู้เช่าซื้อจะต้องส่งคืนและส่งมอบรถยนต์ในสภาพที่ซ่อมแซมเรียบร้อยและใช้การได้ดีในสภาพเช่นเดียวกับวันที่รับมอบรถยนต์ไปจากเจ้าของพร้อมทั้งอุปกรณ์ และอะไหล่ทั้งหมดให้แก่เจ้าของ ณ สำนักงานของเจ้าของ แต่สัญญาข้อดังกล่าวยังระบุเงื่อนไขต่อไปอีกว่า "และชำระเงินทั้งปวงที่ถึงกำหนดชำระหรือเป็นหนี้ตามสัญญานี้อยู่ในเวลานั้นทันที..." แสดงให้เห็นว่า กรณีที่จะถือว่าเป็นการเลิกสัญญาตามสัญญาเช่าซื้อข้อดังกล่าว ก็ต่อเมื่อจำเลยที่ 1 ต้องส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนโจทก์พร้อมกับชำระเงินทั้งปวงที่ถึงกำหนดชำระหรือเป็นหนี้ตามสัญญานี้อยู่ในเวลาที่ส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนแก่โจทก์แล้ว เมื่อโจทก์มิได้นำสืบให้เห็นว่า นอกจากจำเลยที่ 1 จะส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนแก่โจทก์แล้ว จำเลยที่ 1 ได้ชำระเงินทั้งปวงที่ถึงกำหนดชำระหรือเป็นหนี้ตามสัญญาแก่โจทก์ทันที อันเป็นการปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาเพื่อใช้สิทธิเลิกสัญญา กรณีจึงยังถือไม่ได้ว่าเป็นการบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อตามสัญญาข้อ 12 ที่จะทำให้โจทก์มีสิทธิเรียกค่าขาดราคาตามสัญญาข้อ 13 พฤติการณ์ที่จำเลยที่ 1 ส่งมอบรถยนต์ที่เช่าซื้อคืนโจทก์โดยไม่ปรากฏข้อโต้แย้งคัดค้านของโจทก์ ถือว่าโจทก์และจำเลยที่ 1 ต่างสมัครใจเลิกสัญญาต่อกันโดยปริยาย โจทก์ย่อมไม่มีสิทธิเรียกค่าขาดราคาอันเป็นค่าเสียหายตามข้อตกลงในสัญญาเช่าซื้อได้

ฎีกาที่ 7024/2548